Του Ηρακλή Καρκαζή, Καθηγητή ΕΚΠΑ
Οδοντιατρικό Βήμα, Μάρτιος – Απρίλιος 2020
Σωτήριον έτος 2020. Μεσούντος του Ελαφηβολιώνος μηνός, Δευτέρα. Τα εμπορικά έκλεισαν η κυκλοφορία απαγορεύτηκε. «Δεχθήκαμε επίθεση από ένα λοιμό αγνώστων αιτιών … μέχρι χτες ήμασταν ελεύθεροι, όμως από σήμερα είμαστε σε καραντίνα.»1
Σαν το κακό που αναβλύζει από το μύθο. Μια αέναη αναπαραγωγή ενός πεπρωμένου, πειθαρχημένου στο αρχέγονο σύμβολο του κύκλου.
Ανατολή και δύση. Μέρες, μήνες, χρόνια, εποχές, συμβάντα. Ξανά και ξανά. Αιώνια ανακύκληση. «πῦρ ἀείζωον ἁπτόμενον μέτρα καὶ ἀποσβεννύμενον μέτρα.»2
Όμως, στον ιστορικό ορίζοντα της νεωτερικότητας,
το ευθύγραμμο βέλος του χρόνου που φαινομενικά ακαταμάχητο επελαύνει στο μέλλον, φαίνεται τώρα να βραδυπορεί.
Ο χρόνος μοιάζει ξαφνικά να σταμάτησε. Μια βίαιη εισβολή. Σύγχυση και σιωπή. Υπάρχει προοπτική;
Εγκλωβισμένοι στο χωροχρονικό παράθυρο της βιοτής μας, συντροφιά με απεικάσματα της αληθινής εικόνας.
«Μέσα σου πνεύμα μου μετρώ το χρόνο. Βιώνουμε το χρόνο μέσα από τα ίχνη που τα αισθητά καταλείπουν στην ανθρώπινη ψυχή.»3
Distentio animi. Διάταση ψυχής. Αναστροφή στο είναι. Χρόνος εσωτερικός.3
Τα παρόντα του παρελθόντος ζωντανεύουν στη μνήμη και του μέλλοντος στη φαντασία, σε ένα ατέλειωτο τώρα.
Χρόνος, ενοποιό στοιχείο της συνείδησης
Χρόνος. Τι είναι τελικά;
Αν δεν με ρωτήσει κανείς γνωρίζω. Αν όμως προσπαθήσω να το εξηγήσω σε κάποιον που ρωτά… δεν γνωρίζω.3
1 Eugene Ionesco. Το παιχνίδι της σφαγής
2 Ηράκλειτος ο Εφέσιος
3 Aurelius Augustinus Hipponensis.. Εξομολογήσεις
Συζήτηση σχετικά με αυτό το άρθρο