Tρία χρόνια χωρίς τον Γιάννη

Του Φοίβου Προύντζου, Επίκουρου Καθηγητή ΕΚΠΑ


Οδοντιατρικό Βήμα, Ιούλιος – Αύγουστος 2016

Έχουν περάσει κιόλας τρία χρόνια από το καλοκαίρι που ο Γιάννης μας αποχαιρέτησε φεύγοντας για το ταξίδι που δεν έχει επιστροφή.

Φίλοι, συγγενείς, συνεργάτες και συγχωριανοί ξεπροβόδισαν στο κοιμητήρι του χωριού του, όπως ήταν επιθυμία του, τον ιδρυτή και εκδότη του Οδοντιατρικού Βήματος.

Επαγγελματικά είχε διαπρέψει στην πρωτεύουσα, συναισθηματικά όμως δεν είχε αποκοπεί από τα πατρογονικά χώματα και τις καταγωγικές του ρίζες. Η μισή καρδιά του ήταν εκεί.

Απ’ αυτές αντλούσε δύναμη τσαπίζοντας στο «Κρεμμύδι» ένα μικρό περιβόλι που τους χειμωνιάτικους μήνες γινόταν και καρνάγιο για την βάρκα του.

Εκεί περνούσε ώρες ανεμελειάς, ξεκλέβοντας χρόνο από την κύρια του δουλειά. Ήταν περήφανος για το κρασί του, τα φρούτα και τα κηπευτικά του. Φιλοσοφούσε τις αναποδιές της ζωής, παίρνοντας μαθήματα από την δύναμη που κρύβει μέσα του ο σπόρος. Ακόμη κι όταν τον φυτεύσεις ανάποδα -αναφέρει σε ένα κείμενό του ο Φώτης Μήτσης- το φύτρο του θα τρυπήσει το χώμα αναζητώντας τον ήλιο.

…Το καλοκαίρι εκείνο φεύγοντας πρόωρα δεν πρόφτασε να το δει ξεφυτρωμένο κι έχουν από τότε περάσει κιόλας τρία χρόνια…

Ο χρόνος λένε είναι ο καλύτερος γιατρός, ωστόσο το πέρασμά του δεν έφερε στους κοντινούς του βάλσαμο κι ούτε σε εμάς τους άλλους εμπόδισε την σκιά του να μας ακολουθεί.

Ο θάνατος δεν είναι αρρώστια για να πολεμηθεί με φάρμακα• είναι απαράβατος κανόνας της ζωής που δεν μπορούμε να ανατρέψουμε την νομοτέλειά του• ό,τι γεννιέται πεθαίνει…

Μπορούμε όμως παρηγορητικά να γλυκάνουμε την πίκρα του αποχωρισμού, όταν το έργο εκείνου που φεύγει δεν πεθαίνει μαζί του, αλλά βρίσκει συνεχιστές.

Με την έννοια αυτή η Κατερίνα, ο Όθωνας, η Ηλιάνα, ο Γιώργος και τα άλλα παιδιά συνεργάτες του, με την αίσθηση ότι εκπληρώνουν χρέος, συνέχισαν τον δρόμο που ο ίδιος με μόχθο είχε χαράξει.

Μπαίνοντας σε έναν χώρο επιστημονικό που δεν του ήταν οικείος, πολλά χρόνια πριν, για τις αφετηριακές προθέσεις του εγχειρήματός του είχε γράψει: «Για να αρέσει αυτό που κάνεις πρέπει να το γνωρίζεις, διαφορετικά δεν νικιέται η μετριότητα. Για να καθιερωθεί μια νέα εφημερίδα περνάει από διάφορα εξελικτικά στάδια. Έχοντας επίγνωση της πραγματικότητας και γνώση των στόχων που δεν είναι άλλοι από την συνεχή βελτίωση, το αναπτυγμένο αίσθημα ευθύνης, την εγκυρότητα της πληροφορίας και την πιστή τήρηση των κανόνων δημοσιογραφικής δεοντολογίας πιστεύουμε ότι η έκδοσή μας θα καθιερωθεί σαν ένα σοβαρό και αξιόπιστο μέσο πληροφόρησης σε πάντα επίκαιρα και ενδιαφέροντα θέματα».

Σήμερα το Οδοντιατρικό Βήμα, ξεχωρίζει για την ποιότητα της ύλης του. Παραμένει έντυπο πολυφωνικής ενημέρωσης, φιλοξενώντας πολυσυλλεκτικότητα απόψεων πέρα από τις καθαρά επαγγελματικές, ακόμη κι αν η Διεύθυνσή του δεν είναι σύμφωνη με αυτές.

Πρυτάνεις, Καθηγητές, ιερωμένοι και προσωπικότητες του δημόσιου βίου με το κύρος του ονόματός τους και το βάρος της γνώμης τους, από τις σελίδες του έχουν αναπτύξει θέματα κοινωνικά και ζητήματα ιδεολογικά.

Επιτυχία στον Οδοντιατρικό χώρο έχουν όμως και οι εκδόσεις του Βήματος. Πλήθος βιβλίων με Έλληνες και ξένους συγγραφείς, επιμελημένα με σοβαρότητα και καλαισθησία είναι στη διάθεση όσων έχουν ενδιαφέρον για την εξέλιξη της επιστήμης τους…

… Αν από εκεί που βρίσκεται μπορούσε να δει ο Γιάννης, θα χαμογελούσε με ικανοποίηση βλέποντας τον «σπόρο» ξεφυτρωμένο να καρπίζει.