Τα παιδιά με αναπτυξιακές διαταραχές εμφανίζουν μεγαλύτερα ποσοστά στοματικών παθήσεων, καθώς δυσκολεύονται να βρουν οδοντιάτρους που είναι πρόθυμοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες του σε αυτή την ευαίσθητη κατηγορία ασθενών, αναφέρει νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Pediatrics (2013;131:614–619).
Πιο συγκεκριμένα, παιδιά με αυτισμό, νοητική υστέρηση, εγκεφαλική παράλυση, καικρανιοπροσωπικές ανωμαλίες,διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης κάποιας οδοντικής νόσου, εξαιτίας της μακροχρόνιας λήψης φαρμάκων υψηλής περιεκτικότητας σε ζάχαρη, της εξάρτησής τους από τους φροντιστές για την επίτευξη της στοματικής τους φροντίδας και της μειωμένης λειτουργίας των σιελογόνων αδένων.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα εμπόδια που υπάρχουν στην πρόσβαση των παιδιών αυτών στην οδοντιατρική περίθαλψη οφείλονται σε εξωγενείς όσο και σε ενδογενείς παράγοντες. Στην πρώτη κατηγορία εντάσσονται η έλλειψη των απαραίτητων υποδομών για τη μεταφορά των παιδιών στα οδοντιατρεία, ο μικρός αριθμός εξειδικευμένων παιδοδοντιάτρων που μπορούν αλλά και θέλουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε αυτά τα παιδιά, αλλά και οικονομικά εμπόδια. Μάλιστα, η έρευνα φανερώνει ότι οι οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα εμφανίζουν πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες ως προς την πρόσβαση των ενδιαφερομένων μελών τους στην οδοντιατρική περίθαλψη σε σχέση με τις πιο εύπορες οικογένειες, καθώς πολλές φορές η ασφάλειά τους δεν δικαιολογεί τα έξοδα παροχής της εξειδικευμένης αυτής φροντίδας. Οι ενδογενείς παράγοντες αφορούν την ίδια την αποστροφή των παιδιών στην ιδέα της οδοντιατρικής συνεδρίας και την απουσία από μέρους τους κάθε συνεργατικής προσπάθειας με την ομάδα του οδοντιάτρου.
Σύμφωνα με την έρευνα υπάρχουν 5000 παιδοδοντίατροι στις ΗΠΑ, ωστόσο η άνιση κατανομή τους δεν επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες του συνόλου των παιδιών, με αποτέλεσμα γενικοί οδοντίατροι να αναλαμβάνουν παιδιά με εξειδικευμένες ανάγκες περίθαλψης.
Η έρευνα τονίζει ότι τα παιδιά με ιδιαιτερότητες θα πρέπει να επισκέπτονται τον οδοντίατρο με την συμπλήρωση του πρώτου έτους της ηλικίας τους και καταλήγει σε μια σειρά συστάσεων/δράσεων προς τους παιδιάτρους, οι οποίες εκτιμάται ότι θα συμβάλλουν στη βελτίωση της πρόσβασης των παιδιών αυτών στην οδοντιατρική περίθαλψη.
Συζήτηση σχετικά με αυτό το άρθρο