Θα πρέπει τα παιδιά που χρειάζονται τόσο οδοντιατρικές όσο και ιατρικές επεμβάσεις που απαιτούν γενική αναισθησία να τις πραγματοποιούν σε μία μόνο συνεδρία; Στο ερώτημα αυτό προσπάθησαν να απαντήσουν ερευνητές οι οποίοι διεξήγαγαν σχετική έρευνα σε 55 ασθενείς, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύτηκαν στην Ετήσια Συνάντηση Αναισθησιολογίας της Αμερικανικής Εταιρείας Αναισθησιολογίας στο Σικάγο.
«Ενώ οι χειρουργικές επεμβάσεις και η αναισθησία είναι πιο ασφαλείς από ποτέ, η περιορισμένη έκθεση είναι προτιμότερη, ειδικά στα παιδιά, γιατί μπορεί να υπάρχουν ευαισθησίες ή μεγαλύτερος κίνδυνος επιπλοκών που σχετίζονται με την αναισθησία», δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Vidya Raman, MD.
Τα παιδιά που χρειάζονται γενική αναισθησία για διαδικασίες όπως η εξαγωγή δοντιών, μπορεί επίσης να χρειάζεται να αφαιρέσουν τις αμυγδαλές τους ή να κάνουν μία μαγνητική τομογραφία για μη οδοντιατρικούς λόγους. Οι συγγραφείς της μελέτης πρότειναν ότι θα ήταν επωφελές για τα παιδιά να κάνουν όλες τις διαδικασίες αυτές σε μία συνεδρία γενικής αναισθησίας, απ’ ότι να υποβάλλονται σε αρκετές τέτοιες συνεδρίες.
Τέτοιες συνδυασμένες διαδικασίες θα μπορούσαν να προσφέρουν ασφάλεια και οικονομικά οφέλη, καθώς και να βοηθήσουν τους γονείς που “παλεύουν” με χρονικούς περιορισμούς.
Οι ερευνητές μελέτησαν 55 συνδυαστικές περιπτώσεις γενικής αναισθησίας (29 κορίτσια, μέση ηλικία 59 μήνες). Ο μέσος όρος διαδικασιών που ολοκληρώθηκαν σε κάθε συνεδρία ήταν τρεις.
Οι συγγραφείς της έρευνας ερεύνησαν παράλληλα τις μετεγχειρητικές επιπλοκές, την ανάγκη για εισαγωγή στο νοσοκομείο μετά τις επεμβάσεις και άλλους παράγοντες. Οι πιο κοινές ιατρικές διαδικασίες που εκτελούνται σε συνδυασμό ήταν η αμυγδαλεκτομή και η αδενοειδεκτομή, καθώς επίσης και η τοποθέτηση μικρών σωλήνων στο αυτί και η βρογχοσκόπηση. Οι εξαγωγές ήταν η πιο συνηθισμένη οδοντιατρική διαδικασία (33 διαδικασίες) ακολουθούμενη από διαδικασίες υγιεινής (3) και «άλλα» (18).
Οι ερευνητές βρήκαν ότι το 87% των παιδιών δεν είχαν καθόλου επιπλοκές και 7 παιδιά (13%) είχαν περιεγχειρητικές επιπλοκές (εμετός, πυρετός, πόνος, πνευμονία) εκ των οποίων τα 4 νοσηλεύτηκαν εν τέλει. Στην ομάδα με τις οδοντιατρικές εξαγωγές υπήρξαν πέντε ασθενείς με επιπλοκές και ένας ασθενής εμφάνισε επιπλοκές σε κάθε μία από τις υπόλοιπες κατηγορίες (“εργασίες υγιεινής μόνο” και “άλλα”).
Οι ερευνητές, ωστόσο δήλωσαν ότι η πλειοψηφία των 55 ασθενών είχε εξαρχής αυξημένο κίνδυνο νοσηλείας λόγω σοβαρής συστημικής νόσου.
Σύμφωνα με τους ίδιους η συνδυασμένη διεξαγωγή των θεραπευτικών διαδικασιών εξοικονόμησε σε κάθε ασθενή το 30% των χρημάτων που θα έδινε σε περίπτωση που τις πραγματοποιούσε σε ξεχωριστές συνεδρίες.
Οι συγγραφείς της παρούσας μελέτης σημείωσαν ότι ο συνδυασμός επεμβατικών διαδικασιών ήταν περίπλοκος και απαιτούσε την επικοινωνία μεταξύ των γονέων, των οδοντιάτρων και των ιατρών. Επιπλέον, προειδοποίησαν ότι μερικές διαδικασίες, όπως αυτές με αυξημένο κίνδυνο λοίμωξης καθώς και οι χειρουργικές επεμβάσεις στην καρδιά δεν θα πρέπει να συνδυάζονται.
“Μπορεί να είναι σύνθετο εγχείρημα το να προγραμματίσει κανείς διαφορετικές θεραπευτικές πράξεις ή εξετάσεις σε μια συνεδρία, αλλά ο συνδυασμός τους μπορεί να μειώσει το κόστος και πραγματικά είναι παρήγορο για τους γονείς, καθώς βλέπουν ότι τα παιδιά τους δεν χρειάζεται να υποβληθούν σε πολλαπλές αναρρώσεις και μπορούν να επιστρέψουν στο σχολείο και τις δραστηριότητες της καθημερινότητας τους πιο γρήγορα“, δήλωσε η Raman.
Συζήτηση σχετικά με αυτό το άρθρο