Τα ίχνη μας θα μας ακολουθούν για πάντα

Toυ Ηρακλή Καρκαζή, Καθηγητή ΕΚΠΑ

Οδοντιατρικό Βήμα, Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2021

‘We will be known forever by the tracks we leave behind*

Όσο ο χρόνος λιγοστεύει και το μέλλον σαν σκάλα προς τους στόχους συρρικνώνεται, τα πάθη συχνά αμβλύνονται.

Η αντανάκλαση των συναισθημάτων γίνεται πιο εύκολη και η παράφρασή τους πιο αποτελεσματική. Είμαι και ο Άλλος.

Η πύλη της αυτογνωσίας για κάποιους θα ανοίξει με θέληση για αυτοκριτική και ανάγκη για υστεροφημία. Τι θα απομείνει άραγε;

Οι αισθητηριακές παραστάσεις μιας ζωής μετουσιωμένες σε νοητικές εικόνες. Η προσωπική μας ιστορία παγιδευμένη στα 1.400 γραμμάρια της εγκεφαλικής μας ουσίας…. αλλά μόνο για εμάς.

Στους άλλους όμως;

Πορευόμαστε μέσα στο χωροχρονικό παράθυρο που ορίζεται απο το εύρος της γήινης διαδρομής μας.

Στην κοινωνία των ένσαρκων σχέσεων τα ίχνη που θα μείνουν είναι διαφορετικά από εκείνα της ψηφιακής αχλής του διαδικτύου

Στον πραγματικό κόσμο θα σφυρηλατήσουμε τους μηχανισμούς κοινωνικής πρόσδεσης και θα θεμελιώσουμε το ίχνος μας.

Ένα ίχνος που αργότερα θα ξεθωριάσει χαμένο σε ασφοδελούς λειμώνες μαζί με τους συνταξιδιώτες και κοινωνούς του δικού μας κοσμικού στιγμιότυπου. Memento mori.

Στη διαδικτυακή όμως εξέλιξη της ιστορίας, το ίχνος που θα «επιβιώσει» ως κατάλοιπο του εικονιστικού υποκειμένου θα ταξιδεύει ανενόχλητο, συντηρώντας ή και στρεβλώνοντας μια φήμη.

Και στον οικείο πανεπιστημιακό μας περίγυρο η αγωνία για την εμβάθυνση του ίχνους αυτού θα καλλιεργεί μεταξύ άλλων και μια παράλογη βιβλιομετρική λαγνεία, που μπορεί μεν να εκτοξεύει την κειμενική χλωρίδα σε δυσθεώρητα ύψη, θέτει όμως παράλληλα και ερωτήματα για την πραγματική της ουσία.

*Dakota Indian proverb