Σύμφωνα με τα αποτελέσματα νέας μελέτης, η περιοδοντίτιδα μοιράζεται τους ίδιους παθογόνους μηχανισμούς με τη ρευματοειδή αρθρίτιδα και θα μπορούσε να πυροδοτήσει την εμφάνισή της. Τα δεδομένα αυτά παρουσιάστηκαν στην 93η Γενική Σύνοδο και Έκθεση της Διεθνούς Ομοσπονδίας Οδοντιατρικής Έρευνας στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης στη Βοστώνη.
Κατά τη διάρκεια της μελέτης, οι ερευνητές διεξήγαγαν ελέγχους στις αρθρώσεις και τη στοματική υγεία, επισημαίνοντας παράλληλα την ύπαρξη αντισωμάτων Pg , ενώ εξέτασαν τα φλεγμονώδη μικροπεριβάλλοντα σε ασθενείς με πρώιμη και χρόνια ρευματοειδή αρθρίτιδα.
Η μελέτη περιελάμβανε 23 ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα και 20 χωρίς περιοδοντίτιδα ή ρευματοειδή αρθρίτιδα. Υπήρχαν 20 φλεγμονώδεις μεσολαβητές που αναλύθηκαν, όπως το πλάσμα, το σάλιο, το ουλικό υγρό και το αρθρικό υγρό.
Στη συνέχεια όλοι οι συμμετέχοντες στην έρευνα εκτός από έναν έλαβαν οδοντιατρική θεραπεία. Από αυτούς τους 23 ασθενείς, οι 10 είχαν ουλίτιδα και εννέα είχαν περιοδοντίτιδα. Οι ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα έδειξαν αυξημένο βάθος περιοδοντικού θυλάκου, απώλεια κλινικής πρόσφυσης, αιμορραγία κατά την ανίχνευση και μεγάλη ποσότητα ουλικού υγρού σε σύγκριση με τα υγιή άτομα. Έξι από τους 23 ασθενείς εμφάνισαν αντισώματα στο βακτήριο της ουλίτιδας (P. gingivalis) και έξι από αυτούς είχαν περιοδοντίτιδα.
Οι ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα εμφάνισαν ένα σημαντικά φλεγμονώδες προφίλ σε όλες τις μικροκινήσεις, ακόμη και στη καθημερινή φροντίδα των δοντιών. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα αντισώματα στο βακτήριο της ουλίτιδας μπορεί να θεωρηθούν ως βιοδείκτες για τους ρευματολόγους στον προσδιορισμό του ποιος θα μπορούσε ενδεχομένως να ωφεληθεί από την περιοδοντική θεραπεία.
Συζήτηση σχετικά με αυτό το άρθρο